Najstarsza część miasta znajdowała się na obronnym Wzgórzu Wawelskim; był to jeden z najważniejszych grodów w plemiennym państwie Wiślan. Pierwsza wzmianka o Krakowie (i to jako ważnym grodzie handlowym) pochodzi z 966 roku. Od 1000 r. był siedzibą biskupstwa, a od 1038 - stolicą Polski.
Najazdy tatarskie lat 1241-1242 zniszczyły miasto niemal całkowicie. Rozpoczęto odbudowę Krakowa, a książę Bolesław Wstydliwy, jego matka Grzymisława i żona bł. Kunegunda w dniu 5 czerwca 1257 roku nadali miastu lokację na prawie magdeburskim. Zadanie lokacji zostało powierzone 3 wójtom: Gedkowi, Jakubowi z Nysy i Dytmarowi Wolkowi. Dokument lokacyjny mówił o:
- zwolnieniu mieszczan z podatków na okres 6 lat
- zwolnieniu mieszczan z ceł na okres 10 lat
- nadawał prawo połowu ryb w Wiśle na odcinku od Zwierzyńca do Mogiły
- nadaniu wójtom prawa do 1/6 dochodów ze sklepów i kramów (między innymi sukiennych), a także od domostw
- nadaniu wójtom prawa wieczystego zwolnienia z ceł
- nadaniu wójtom prawa do posiadania rzeźni i młynów
Wtedy też powstał charakterystyczny szachownicowy układ miasta, w który wpasowano zachowane elementy wcześniejsze (ul. Grodzka, Kościół Mariacki). Pomiędzy Krakowem a Wawelem istniała jeszcze osada Okół, która była niezależnym grodem do czasu buntu wójta Alberta, kiedy to król Władysław Łokietek zburzył jej mury i wcielił do Krakowa. W XIV wieku na przedmieściach Krakowa powstały dwa kolejne miasta: na południu Kazimierz (1335) i na północy Kleparz (1366).

Będąc w XV i XVI w. stolicą jednego z mocarstw europejskich, Kraków rozwijał się pod każdym względem - architektonicznym, handlowym, rzemieślniczym, kulturalnym, naukowym. Kompleks zamkowy na Wawelu przebudowano i rozbudowano w stylu renesansowym. Odnowiono powstały w 1364 r. Uniwersytet. Zbudowany został również Barbakan. Piękny wygląd zyskał Rynek. W czasach Zygmunta Augusta Kraków liczył około 30 tys. mieszkańców.
Po unii polsko-litewskiej i powstaniu Rzeczypospolitej Obojga Narodów Kraków znalazł się na uboczu wielkiego państwa. Sejmy i elekcje nowych monarchów odbywały się w Warszawie, położonej mniej więcej w połowie drogi między stolicami Korony i Litwy. Ostatecznie król Zygmunt III Waza w 1609 roku przeniósł stolicę Polski (bez formalnego aktu prawnego) do Warszawy. Katedra na Wawelu pozostała jednak miejscem koronacyjnym królów Polski.
Wraz z upadkiem Rzeczypospolitej rozpoczął się upadek Krakowa. Po raz pierwszy Kraków został obrabowany przez obce wojska w 1655 roku, podczas "potopu szwedzkiego". W XVIII wieku był zdobywany przez wojska pruskie, szwedzkie, austriackie i rosyjskie.

Po III rozbiorze Polski Kraków zajęli Austriacy. W latach 1809-1815 należał do Księstwa Warszawskiego jako stolica departamentu. W latach 1815-1846 był stolicą maleńkiej, formalnie niepodległej Rzeczypospolitej Krakowskiej. Wtedy to rozpoczęła się gruntowna modernizacja wizerunku miasta, które wciąż tkwiło w średniowieczu. Zburzono większość murów miejskich, zasypano fosę na miejscu której powstał park nazwany Plantami. Po "rewolucji krakowskiej" w 1846 r. znów został zajęty przez Austrię, w której granicach pozostawał aż do 1918 r., kiedy to znalazł się w niepodległym państwie polskim. W 1850 r. pożar zniszczył sporą część miasta.

W latach 1939-1945 stolica Generalnej Guberni.
Od 1945 r. ponownie w Polsce. W 1951 r. przyłączono do Krakowa miasto socjalistyczne - Nową Hutę.

Ramowy program imprezy:
1 dzień - wyjazd w godz. rannych, przyjazd do Krakowa, zwiedzanie, obiadokolacja, nocleg.
2 dzień - śniadanie, zwiedzanie Krakowa do godz. popołudniowych, powrót w godz. wieczornych.

Świadczenia: